Questio 1 - utrum cognitio sensitiva naturaliter causari vel conservari possit sine obiecto

1. exterior sensatio non potest causari naturaliter, obiecto ipsam non causante.
2. exterior sensatio non potest <naturaliter> conservari, obiecto ipsam non conservante.
3. exterior sensatio non potest naturaliter causari vel conservari ab obiecto suo qualitercumque distante.
4. non est dare maximam distantiam nec minimam a qua sensatio exterior causari vel conservari possit naturaliter ab obiecto.
5. non est dare minimam distantiam nec maximam a qua non possit naturaliter exterior sensatio causari vel conservari ab obiecto.
6. interior sensatio causari vel conservari potest naturaliter sine obiecto.

Questio 2 - utrum cognitio sensitiva exterior causari vel conservari possit per potentiam Dei sine obiecto.

1. quamcumque sensationem et quamcumque actionem anime, si sit aliquid, potest Deus causare et eamdem conservare, nulla re creata ipsam causante vel conservante.
2. non est possibile per quamcumque potentiam quod anima sentiat obiectum exteriori sensatione et obiectum non sit.
3. non est possibile per quamcumque potentiam quod anima sentiat obiectum vel intelligat vel velit vel delectetur vel sciat actualiter actu, quod non sit Deus, et ipse non agat illum.
4. non est possibile quod Deus se solo causet exteriorem sensationem alicuius obiecti.
5. non est possibile Deum causare se solo volitionem vel intellectionem nec assensum nec d<i>ssensum nec aliquem actum anime.
6. non est possibile quod sensatio causata sit et potentia causata sensitiva nihil sentiat.

Questio 3 - utrum res sensibilis cognosci possit ab anima intellectiva.

1. res sensibilis cognosci potest naturaliter ab anima intellectiva cognitione intellectiva simplici et intuitiva .
2. res sensibilis cognosci potest ab anima naturaliter cognitione simplici et abstractiva.
3. res sensibilis non potest naturaliter ab anima cognosci cognitione simplici que nec sit intuitiva nec abstractiva.
4. cuicumque evidenti iudicio anime de veritate contingenti habito de re sensibili naturaliter presupponitur eiusdem notitia simplex intellectiva vel intuitiva.
5. cuicumque evidenti iudicio anime habito de re sensibili presupponitur eiusdem aliqua notitia simplex intuitiva vel abstractiva.
6. alicui evidenti iudicio de re sensibili habito non presupponitur eiusdem aliqua notitia simplex intellectiva <et> intuitiva.

Questio 4 - utrum in cognitione rei existentis vel non existentis causetur entitas aliqua in obiecto vel medio vel organo alia ab actu et habitu in potentia cognitiva.

1. obiectum extrinsecum nullam entitatem recipit ex hoc quod videtur vel cognoscitur intuitive.
2. obiectum extrinsecum nullam entitatem de novo recipit ex hoc quod cognoscitur abstractive.
3. dum res extra vel ultra cognoscitur, non causatur aliquod ydolum in mente vel alibi habens obiectivum vel subiectivum aliud a cognitione actuali vel habituali.
4. non est ponenda aliqua species distincta ab actuali vel habituali sensatione, nec in sensu interiori nec exteriori nec in organo.
5. in sensitiva visione non est ponenda species aliqua causata in medio ab ipso visibili nec aliqua alia entitas previa visioni.
6. in intellectu non ponitur aliqua species prima distincta ab intellectione actuali vel habituali.

Questio 5 - utrum quelibet cognitio creata cognosci possit ab anima intellectiva.

1. nulla cognitio intellectiva cognosci potest cognitione sensitiva, id est nulla intellectio cognosci potest aliqua sensatione.
2. quelibet cognitio anime actualis cognosci potest ab anima cognitione intuitiva.
3. quelibet cognitio anime cognosci potest ab anima intellectiva cognitione abstractiva.
4. nulla intellectio nec anime cognitio cognosci potest ab anima distincte per se ipsam.
5. aliqua intellectio anime cognosci potest indistincte per se ipsam.
6. hec non est possibilis "anima distincte cognoscit quamlibet cognitionem suam".

Questio 6 - utrum evidenter cognosci possit a natura creata aliqua veritas.

1. natura intellectualis creata potest scire, evidentia reducta ad certitudinem primi principii, quod, si homo est, animal est, quod, si Deus est, Deus est, et huiusmodi propositiones que sunt evidentes ex terminis vel que consequentia formali deduci possunt ex primo principio vel ex principiis per se notis.
2. evidentia primo modo dicta, reducta ad certitudinem primi principii, evidenter scitur vel sciri potest ab anima creata quod aliquid est quod ipsa est.
3. non est aliqua propositio demonstrabilis ex per se notis et necessariis ab intellectu creato, quin sit sicut significatur per illam possit esse evidens eidem intellectui.
4. evidentia predicta evidens est vel esse potest anime create quod intelligit, quod cognoscit, et, si dicerem quod Deus non possit se solo facere quod anima assentiat et dissentiat sine causis secundis, dicerem etiam quod evidens posset esse anime quod ipsa scit, quod evidenter cognoscit, quod vult esse beata et quod amat , quod vivit et huius<modi>.
5. evidentia predicta nullus scit evidenter quod aliqua res alia ab eo est, utpote nec quod albedo est, nec etiam quod homo est, nec etiam quod duo sunt, nec etiam quod multa sunt et sic de talibus, nec quod homo est aliud ab asino et huius<modi>.
6. nulla natura creata potest evidentia tali evidenter scire futurum aliquod contingens.
7. evidentia naturali et secundo modo dicta, anime create potest esse evidens quod albedo est, quod nigredo est, quod homo est, et quod asinus est, et quod duo sunt, et quod multa sunt et huius<modi>.
8. aliqua est veritas de qua scitur evidenter quod illa est vera, et tamen illa nullo modo est evidens notitia.

Questio 7 - utrum per iudicium quodcumque scientificum sciatur sola veritas.

1. quodcumque significabile complexe potest significari incomplexe et e converso.
2. tenens tempus esse aliquam rem vel successivam vel quamlibet rem permanentem que non sit Deus, et illam rem significari per quodlibet verbum, habet consequenter ponere quod nulla res est quelibet res per aliquam propositionem significata complexe.
3. quodlibet iudicium actuale vel opinativum vel creditivum vel scientificum est quedam veritas vel falsitas, vel assensus vel dissensus.
4. non solam veritatem complexe significantem scimus esse vel talem esse.
5. capiendo "scire" duobus modis ultimis in distinctione, sola veritas creata complexa scitur a nobis.
6. sciens quod homo currit non scit aliquam entitatem, nec aliquod ens, nec aliquod verum quodcumque, nec aliquod significabile complexum, distinctum a Sorte et a cursu Sortis, et a propositione, ita quod nihil est ibi scitum quod non, vel illa propositio, vel Sor, vel cursus Sortis.

Questio 8 - utrum assensibus alterius rationis simul assentire possit aliquis alicui veritati vel sic esse sicut per aliquam rationem significatur vel alicui veritati.

1. nullus potest naturaliter assentire alicui vero vel dissentire falso et cum hoc in hoc errare.
2. nullus potest simul naturaliter aliquam propositionem scire et dubitare; ad cuius evidentiam premitto propositiones tres .
3. nullus potest simul naturaliter credere et dubitare vel opinari. Suppono ex predictis que sit propositio dubia et declaro que sit credita; propositio namque credita est illa cui aliquis firmiter assentit sine hesitatione non propter evidentiam sed propter auctoritatem dicentium vel dicentis.
4. nullus potest simul naturaliter aliquam propositionem opinari et scire.
5. nullus potest simul aliquam propositionem credere et scire, capiendo credere ut distinguitur contra scire.
6. nulli assensus alterius rationis possunt naturaliter simul esse in eodem intellectu et de eadem propositione veritate vel falsitate nec etiam dissensus.

Questio 9 - utrum cognitiones distinguantur iuxta distinctiones obiectorum.

1. distinctorum obiectorum sunt distincte cognitiones specie realiter distincte simplices et proprie.
2. distinctorum obiectorum specie sunt cognitiones distincte et proprie distincte specie.
3. cognitiones distincte et proprie distinctorum genere distinguuntur genere, sicut cognitio qua distincte cognosceretur color a cognitione qua distincte et proprie cognosceretur calor.
4. quelibet cognitio, sive distincta sive confusa, per quam potest cognosci iudicium alicuius speciei, specie distinguitur ab omni cognitione per quam iudicium illius speciei potest cognosci; et omnis cognitio per quam cognosci potest aliquod iudicium alicuius generis, genere distinguitur ab omni cognitione per quam nullum iudicium illius generis.
5. non omnes cognitiones eiusdem rei sunt eiusdem rationis.
6. non omnes cognitiones rerum alterius speciei sunt alterius speciei.

Questio 10 - utrum cognitiones excedant se perfectionaliter proportionaliter secundum excessum obiectorum.

1. nulla cognitio nec alia res creata excedit aliam rem creatam infinite quidditative vel essentialiter.
2. nulla cognitio nec res creata finita permanens excedit vel excedere potest rem aliam creatam infinite accidentaliter intrinsece.
3. aliqua cognitio vel aliqua res creata excedit vel excedere potest aliam infinite accidentaliter extrinsece.
4. quelibet cognitio et ultra quelibet res quamlibet aliam rem excedere potest vel excedi potest ab eadem vel quidditative vel accidentaliter, intrinsece vel extrinsece.
5. una res potest excedere aliam rem in duplo quidditative vel in alia proportione finita vel infinita, et tamen non oportet cognitionem eius propriam et distinctam excedere quidditative cognitionem alterius propriam et distinctam in duplo vel in eius proportione.
6. una res potest aliam excedere in duplo vel in alia proportione, et tamen non oportet cognitionem eius propriam et distinctam excedere sic accidentaliter cognitionem propriam et distinctam alterius.

Questio 11 - utrum voluntas sit causa effectiva volitionis vel nolitionis sue.

1. voluntas viatoris est causa effectiva volitionis vel nolitionis sue.
2. voluntas comprehensoris est effectiva causa volitionis vel nolitionis patrie.
3. voluntas viatoris est post Deum principalior causa libere volitionis vel nolitionis.

Questio 12 - utrum cuiuslibet volitionis vel nolitionis voluntas sit totalis causa.

1. nullius volitionis vel nolitionis vie vel patrie creata voluntas est totalis causa.
2. cuiuslibet volitionis vel nolitionis create cognitio creata est partialis causa.
3. volitionis vel nolitionis obiectum non est partialis causa.

Questio 13 - utrum solo Deo sit fruendum.

1. aliquid assumitur in facultatem voluntatis quo voluntas nec proprie utitur nec proprie fruitur, scilicet quod nec acceptat tamquam finem ultimum nec acceptat propter finem ultimum nec propter aliud; et actus quo sic assumitur vocari potest vel fruitio non ultimata vel actus medius inter fruitionem proprie dictam et usum proprie dictum.
2. non quilibet actus deliberatus quo quis diligit creaturam non propter finem ultimum sed propter se ipsam vel propter aliud a Deo est actus illicitus.
3. nullus est actus deliberatus quo quis diligat aliquid vel respuat et non propter se nec propter aliud.
4. nullus actus creatus est licite fruitionis obiectum, loquor de fruitione proprie dicta.
5. nihil est aliud a Deo vel esse potest, quod sit vel esse possit obiectum licite frutionis.
6. solus Deus tam in via quam in patria est licite fruitionis obiectum.

Questio 14 - utrum ratione naturali convinci possit nobis in via solo Deo beatifice esse fruendum.

1. non potest convinci nobis ratione naturali quod beatitudo quam speramus sit nobis possibilis.
2. non potest convinci nobis in via ratione naturali quod Deo ipso a nobis sit fruendum.
3. non potest convinci nobis in via ratione naturali quod aliquid aliud a Deo non sit a nobis fruendum.
4. cuilibet beato notum est per experientiam solo Deo esse fruendum.
5. licet non sit nobis probatum convincenti ratione quod beatitudo quam speramus habere sit nobis possibilis, ita tamen est secundum rei veritatem quod illa est nobis possibilis.

Questio 15 - utrum quolibet alio a Deo sit utendum et solum tali.

1. aliquid est vel esse potest aliud a Deo quod non potest in facultatem voluntatis assumi nisi per actum utendi.
2. quolibet alio a Deo propter Deum licite posset uti.
3. nulla re, propter aliud a Deo sic quod non propter Deum, formaliter vel interpretative meritorie possumus uti; loquor de merito vite eterne et secundum legem ordinatam Dei.
4. quolibet alio a Deo propter Deum meritorie possumus uti.
5. solus Deus est quo non possumus uti licite.

Questio 16 - utrum frui Deo sit finis naturalis creature rationalis.

1. si fruitio Dei sit finis naturalis rationalis creature, ille esset a creatura rationali naturaliter acquirendus vel posset naturaliter acquiri.
2. creatura rationalis non tendit in Deum tamquam in finem ultimum sui appetitus naturalis.
3. quelibet creatura, appetitu mere naturali, tendit in se ipsam, id est in conservationem sui tamquam in ultimum finem sui appetitus naturalis.
4. creatura rationalis, appetitu libero et rationali, tendere potest in aliud quam in se ipsam tamquam in finem ultimum.
5. creatura rationalis, appetitu naturali, appetit tamquam ultimum finem sui appetitus naturalis, quo immediate consequitur finem ultimate intentum, speculationem veritatis.
6. non in sola speculatione veritatis de substantiis separatis consistit finis ultimus naturalis, isto secundo modo dictus, cuius oppositum videtur sentire Commentator.
7. non est finis naturalis hominis ut sit perfectus per omnes scientias speculativas, quia nulli aut pauci ad hoc pertingunt, igitur communiter homines deficerent a naturali fine sue speciei; consequens est falsum.

Questio 17 - utrum aliquis in via vel in patria concipere vel intelligere possit aliquod quod est Deus, non concipiendo vel intelligendo quodlibet quod est Deus.

1. nullus in via potest cognoscere divinam essentiam vel concipere, nisi concipiendo vel intelligendo quamlibet personam.
2. nullus in via potest cognoscere vel intelligere personam aliquam divinam quin intelligat quamlibet personam divinam.
3. nullus beatus videt vel videre potest, cognoscit vel cognoscere intuitive potest essentiam divinam, non videndo vel cognoscendo quamlibet personam.
4. nullus cognoscit vel cognoscere potest intuitive unam personam divinam non cognoscendo quamlibet personam divinam intuitive.
5. aliquis, cognoscens essentiam divinam et personam, potest assentire se cognoscere essentiam divinam non assentiendo se cognoscere personam divinam, vel assentire se cognoscere patrem et filium non assentiendo se cognoscere spiritum sanctum.
6. aliquis in via potest concipere vel videre per accidens unam divinam personam, non videndo vel concipiendo aliam.

Questio 18 - utrum aliquis, in via vel in patria, diligere vel odire possit aliquid quod est Deus non odiendo vel diligendo quodlibet quod est Deus.

1. nullus viator diligere vel odire potest essentiam divinam, non diligendo vel odiendo quamlibet personam divinam, nec e converso.
2. nullus viator diligere vel odire potest aliquam personam divinam, nisi odiat vel diligat quamlibet personam divinam.
3. nullus beatus potest diligere divinam essentiam non diligendo quamlibet personam divinam.
4. nullus beatus potest unam personam divinam per se diligere, quin diligat quamlibet personam divinam.
5. aliquis potest credere vel assentire vel scire se diligere divinam essentiam, non credendo se diligere trinitatem nec personam aliquam divinam.
6. aliquis potest unam divinam personam diligere per accidens, non diligendo aliam.

Questio 19 - utrum quelibet creata fruitio distinguatur ab anima cognoscente et eius cognitione.

1. quelibet volitio creata distinguitur a cognitione.
2. quelibet fruitio creata, sive beatifica sive non, distinguitur a cognitione; patet, quia quelibet volitio distinguitur a cognitione et ipsa est volitio.
3. quecumque res creata est volitio vel cognitio potest esse quando non erit cognitio vel volitio.
4. quelibet fruitio creata vel volitio distinguitur ab anima fruente vel volente.
5. quelibet creata cognitio distinguitur a potentia cognoscente.
6. neutra dictarum conclusionum evidenter est probata nec multum efficaciter probata nec alicuius earum opposita.

Questio 20 - utrum Deus sit concepibilis a nobis naturaliter aliqua cognitione.

1. cognitio vel intellectio vel conceptus, quo Deus a nobis cognoscitur vel intelligitur vel concipitur, est vera qualitas subiective existens in mente; et idem dico de cuiuslibet alterius rei nostra cognitione.
2. Deus et quelibet res alia a Deo est a nobis cognoscibilis seu conceptibilis multiplici communi cognitione.
3. non semper res prius cognoscitur communi quam propria cognitione.
4. Deus et quelibet res alia a Deo est a nobis cognoscibilis pro statu isto aliqua propria cognitione.
5. Deus non est a nobis cognoscibilis aliqua simplici et propria cognitione.
6. non quelibet cognitio qua res cognoscitur procedit ex prima volitione.
7. anima cum nullo habitu suo sufficit ad cognoscendum rem quamlibet abstractiva cognitione.

Questio 21 - utrum sit nobis per se notum quod aliquis sit Deus.

1. tantum est unus Deus.
2. non est nobis per se notum quod Deus est, nec quod tantum est unus Deus.
3. non est probatum demonstrative ex propositionibus per se notis et evidentibus nobis evidentia reducta ad certitudinem primi principii, quod Deus sit nec quod primum in entibus sit nec perfectissimum.
4. non est nobis evidens nec evidenter ex per se notis nec ex evidentibus probatum nec demonstratum, quod non sint plures dii.
5. licet non sit evidens nec evidenter probatum an sit Deus nec an sit unus, est tamen sic efficaciter probatum quod rationes hoc probantes apparent in lumine naturali melius concludere quam rationes ad oppositum, et nullus haberet rationabiliter dissentire conclusioni earum nec etiam potest, nisi ex mala sui affectione dissentiret.

Questio 22 - utrum cum hoc quod Deus sit unus stet quod tres persone sint ille unus Deus.

1. tres persone divine, pater et filius et spiritus sanctus, sunt unus Deus.
2. cum summa unitate et simplicitate Dei stat quod tres persone sint unus Deus.
3. nullam contradictionem implicat quod tres persone sint unus Deus.
4. non est evidens quod tres persone sint unus Deus, nec naturaliter intellectui viatoris potest esse evidens quod non implicet contradictionem et, sicut dico de isto articulo, ita de quolibet alio, quod nullus articulus est evidens nec potest evidenter probari naturaliter.
5. non est nobis efficaciter probatum quod tres persone sint unus Deus et voco "efficacem" probationem virtute cuius sine imperio voluntatis aliquis assentiret naturaliter conclusioni, unde rationes ad oppositum istius articuli magis sunt efficaces in lumine naturali quam quecumque persuasiones adducte pro isto articulo.
6. nullus ex imperio voluntatis potest assentire nec quod tres persone sint unus Deus.

Questio 23 - utrum in qualibet creatura reperiatur vestigium et ymago trinitatis.

1. in qualibet creatura reperitur vestigium trinitatis, ad cuius evidentiam primo pono propositiones.
2. in mente rationali reperitur ymago trinitatis.
3. in sola creatura rationali reperitur ymago trinitatis.
4. intellectus, memoria et voluntas tam in viatore quam in beato sic adequantur quod quidquid potest intellectus intelligere potest voluntas velle et memoria potest de illo memorari et e converso.
5. intellectus, memoria, voluntas non sic adequantur in viatore, quod quam facile sit aliquid diligibile intelligere tam facile sit illud velle vel de illo reminisci et e contra, sed bene in beato.
6. intellectus, voluntas et memoria non sic adequantur in viatore quod quam intenso actu aliquid diligibile cognoscitur tam intenso actu diligatur et e converso, nec forsan in beato.

Questio 24 - utrum Deus sit ab aliquo producibilis.

1. Deus generat Deum.
2. Deus est genitus a Deo, scilicet Deus filius a Deo patre.
3. essentia divina non generat neque generatur.
4. essentia divina nec spirat nec spiratur.
5. pater et filius spirant spiritum sanctum.
6. pater et filius sunt unum principium spirans spiritum sanctum.

Questio 25 - utrum solus Deus sit omnino immutabilis.

1. solus Deus est omnino immutabilis essentialiter de non esse ad esse vel e converso.
2. Deus solus est per se immutabilis de loco ad locum vel de situ ad situm seu localiter.
3. Deus est immutabilis temporaliter sic intelligendo sicut intelligit Augustinus, libro 4 Super Genesim, capitulo 29, ubi dicit per tempora moveri est per affectiones commutari unde Deus non movetur de affectione in affectionem, nec potest mutari sicut mutantur anime vel angeli vel possunt mutari.
4. Deus non potest moveri accidentaliter formaliter.
5. Deus per aliud sive per accidens est mutabilis qualibet predictarum mutationum, utpote in natura assumpta non in essentia propria.
6. Deus potest aliter se habere nunc quam prius multipliciter.

Questio 26 - utrum Deus cum aliquo sit componibilis.

1. Deus non potest esse per se subiectum alicuius forme naturalis.
2. Deus non potest esse alicuius per se subiecti forma essentialis vel accidentalis.
3. Deus non potest esse aliquid quod sit formalis cognitio nature intellectualis.
4. Deus non potest esse aliquid quod sit formalis volitio anime rationalis.
5. Deus non potest esse anime vel angelo beatitudo formalis.
6. Deus non potest esse alicuius per se compositi pars integralis.

Questio 27 - utrum caritas que datur amicis Dei sit ipse spiritus sanctus.

1. amicis Dei datur aliqua caritas que est spiritus sanctus.
2. amicis Dei, secundum presentem iustitiam, datur a Deo aliqua caritas, que non est spiritus sanctus.
3. hoc non implicat contradictionem: aliquis est amicus Dei et acceptus Deo secundum presentem iustitiam, et non habet in se caritatem creatam.
4. hec est possibilis: aliquis est amicus et carus Deo et non recipit caritatem increatam aliqualiter aliter quam prius, nec recipiebat eam.
5. hec non implicat contradictionem: aliquis habet caritatem creatam in anima sua et non est gratus Deo nec acceptus ad vitam.
6. non est compossibile legi Dei iam statute quod Deus acceptet secundum presentem iustitiam sine caritate creata.

Questio 28 - utrum sine caritate creata posset viator diligere Deum super omnia.

1. dilectione naturali nullus diligere potest Deum super omnia.
2. nulla dilectione non deliberata potest aliquis viator diligere Deum super omnia.
3. hec propositio non implicat contradictionem "iste diligit Deum super omnia et non habet caritatem creatam", ita quod hec est possibilis "aliquis ex puris naturalibus diligit Deum super omnia" .
4. Adam in statu innocentie poterat Deum diligere super omnia, quantumcumque non haberet caritatem.
5. hec non implicat contradictionem: aliquis elicit sine caritate creata dilectionem Dei super omnia, eiusdem speciei cum illa quam ipse vel alius eliceret cum gratia.
6. non est compossibile legi iam statute quod aliquis diligat Deum super omnia sine caritate vel gratia.

Questio 29 - utrum sine creata caritate possit aliquis mereri vitam eternam.

1. hec copulativa non implicat contradictionem "Sor non habet caritatem creatam et Deus acceptat Sortem ad vitam eternam".
2. hec copulativa non implicat contradictionem "Sor non habet caritatem infusam creatam et Sor meretur vitam eternam".
3. hec non implicat contradictionem "aliquis implet primum preceptum et non habet caritatem", licet non stet cum lege iam <statuta> quod aliquis impleat illud et non habeat caritatem.
4. multa precepta divina potest aliquis observare sine caritate secundum legem Dei ordinatam.
5. hec est possibilis secundum legem statutam "iste est sine caritate et vitat peccatum".
6. non implicat contradictionem quod aliquis iustificetur a peccato absque infusione gratie caritatis create, licet non stet cum lege Dei statuta.
7. nulla caritas necessaria est ad hoc quod aliquis mereatur vitam eternam secundum legem Dei statutam.

Questio 30 - utrum persona divina producens sit divine persone producte aliqualiter equalis vel similis.

1. nulla persona est alteri equalis vel inequalis alteri persone divine accidentaliter extensive vel intensive.
2. nulla persona divina est sic equalis alteri persone vel inequalis essentialiter, quod aliqua persona sit aliqua perfectio vel habeat aliquam perfectionem et alia persona sit alia perfectio vel habens aliam perfectionem, non maiorem nec minorem <vel> maiorem vel <minorem> .
3. persona divina quelibet sic est equalis alteri persone, quod quecumque magnitudo, quecumque perfectio, quecumque potentia est una persona vel in una persona, est alia vel in alia.
4. nulla persona divina est alteri persone divine sic similis vel dissimilis accidentaliter, quod habeat aliquam qualitatem sibi per se formaliter inherentem eamdem specifice vel aliam specifice a qualitate quam habet alia.
5. nulla persona divina est similis vel dissimilis alteri persone divine, sic quod ipsa sit vel habeat naturam aliquam distinctam vel convenientem specifice distinctam tum numero tum natura que est alia persona vel in alia.
6. quelibet persona divina sic est similis alteri, quod aliqualiter est vel aliqualiter talis est vel quomodo se habet alia.
7. quelibet persona divina sic est dissimilis alteri, quod aliqualiter est una vel aliqualiter talis est vel aliquo modo se habet, qualiter non est vel qualis non est vel quomodo non se habet alia sed aliter.

Questio 31 - utrum Deus sit quecumque res que est Deus realiter.

1. aliqua res est Deus que est quelibet res que est Deus realiter.
2. aliqua res est Deus que non est quelibet res que est Deus realiter.
3. quecumque res est Deus et non est quelibet res que est Deus est aliqua persona realiter .
4. quecumque res est tres persone divine est quelibet res que est Deus realiter.
5. nulla res est vel esse potest que non sit modo Deus et postmodum possit esse aliquid quod sit Deus realiter.
6. nulla res est Deus que possit non esse Deus realiter.

Questio 32 - utrum Deus sit quecumque res est Deus formaliter.

1. nulla res ab aliquo quod est ipsa distinguitur.
2. nulla res ab aliquo quod est ipsa res formaliter distinguitur.
3. sapientia divina et bonitas divina non sunt in Deo distincte formalitates, nec alia est formalitas nec formalis ratio sapientie et alia bonitatis et e converso eiusdem rei, scilicet quod sint eadem res sed distincte formalitates vel rationes formales vel huius<modi>.
4. essentia divina non distinguitur formaliter a persona divina, unde essentia divina et pater non distinguuntur formaliter, sive capiatur formaliter pro per se primo modo sive pro diminute(?) vel secundum quid vel ex natura rei.
5. essentia divina non distinguitur a proprietate personali utpote a paternitate.
6. essentia divina est per se primo modo seu formaliter iusta, sapiens, bona, intelligens, volens et huius<modi>; similiter quelibet persona et quelibet res que est Deus.

Questio 33 - utrum Deus sit quelibet res que est Deus totaliter.

1. nulla entitas que est Deus est eademe alicui entitati que est Deus totaliter, sic quod nullus sit modus ydemptitatis quo aliqua res sit eadem alicui quin illo modo aliqua entitas que est Deus sit eadem alicui entitati que est Deus.
2. aliqua res que est Deus est aliquo modo eadem sibi ipsi, quo aliqua res que est Deus non est eadem sibi ipsi.
3. sapientia divina est omnibus modis eadem sapientie divine, quo est eadem sibi ipsi, ita quod nullo modo est non idem essentie divine vel distinguitur ab ea nec realiter nec formaliter nec secundum rationem , arguitur sic: sapientia divina est omnis res que est essentia divina et e converso, igitur nullo modo est sapientia divina non eadem sapientie divine etcetera.
4. nulla res que est Deus ab aliqua re que est Deus distinguitur sola ratione, sic quod ab illa distinguitur per operationem intellectus et sine illa non distingueretur.
5. nulla res creata distinguitur ratione ab aliquo quod est ipsa.
6. quecumque distinguuntur realiter distinguuntur .

Questio 34 - utrum quecumque res est Deus fuerit Deus eternaliter.

1. nihil quod est Deus aliquam rem que est Deus precedit duratione.
2. nulla res que est Deus aliquam rem que est Deus precedit perfectione.
3. nulla res que est Deus aliqua re que est Deus est prior loci positione.
4. nulla res que est Deus aliqua re que est Deus potest esse prior vel est prior natura.
5. aliqua res que est Deus aliqua re que est Deus est prior communitate, hoc est: est aliqua res et aliqua res que est Deus non est illa res; et hoc vocant aliqui "prius naturali(?) ".
6. aliqua res que est Deus aliquam rem que est Deus precedit origine vel productione vel causalitate, que pro eodem habeo.

Questio 35 - utrum aliquod futurum possit evidenter a divino intellectu sciri esse futurum.

1. quodlibet futurum Deus vult et scit esse futurum.
2. quodlibet futurum Deus prescit contingenter esse futurum, ita quod quodlibet futurum scitum vel volitum a Deo esse futurum potest numquam fuisse scitum vel volitum a Deo esse futurum et numquam evenire.
3. cum hoc quod Deus presciat Sortem finaliter peccaturum, dampnandum vel salvandum, stat quod in libera potestate Sortis est vel erit quod ipse dampnetur vel salvetur.
4. in divina prescientia vel predestinatione non potest esse mutatio aliqua.
5. non est possibile quod Deus aliqualiter sciat vel velit esse, et postea non taliter sciat vel velit esse, et nulla mutatio actualis vel potentialis facta sit in aliquo <alio> a Deo.
6. Deus in hoc instanti sciens vel volens Antichristum fore, potest non scire vel velle Antichristum fore sine quacumque mutatione.

Questio 36 - utrum Deus facere possit futurum numquam fore.

1. quodlibet futurum contingenter est futurum.
2. quodlibet futurum potest Deus facere non esse futurum.
3. aliquid est futurum quod creatura facere potest non esse futurum.
4. nullius actus voluntatis libere producendi divina voluntas est vel erit necessitas antecedens.
5. non est possibile quod Deus velit aliquid esse futurum et illud non sit futurum.
6. si aliquid est futurum, illud ab eterno fuit futurum.

Questio 37 - utrum futurum revelatum esse futurum possit non esse futurum.

1. quodlibet futurum immediate revelatum a Deo esse futurum potest non esse futurum.
2. quodlibet futurum per verbum extrinsecum revelatum potest non esse futurum.
3. quodlibet futurum aliter quam per verbum divinum immediate vel per verbum extrinsecum revelatum potest non esse futurum.
4. futurum revelatum esse futurum potest numquam fuisse revelatum esse futurum.
5. quodlibet revelari potest a Deo esse futurum.

Questio 38 - utrum Deus possit velle vel facere mundum numquam fuisse.

1. non est evidens nec evidenter probatum nec ex fide sequens viatori, quod Deus possit velle mundum numquam fuisse.
2. non est mihi evidens nec evidenter mihi probatum quod possibile sit mundum non fuisse.
3. evidens est mihi quod Deus non potest facere mundum non fuisse, capiendo facere pro positione vel destructione.
4. non est mihi evidens etcetera quod impossibile sit aliquod preteritum numquam fuisse, non enim per experientiam nec per rationes, quia nulle demonstrant, ut videbitur, igitur.
5. non est mihi evidens nec evidenter probatum nec ex fide sequens quod impossibile sit quod Deus faciat mundum numquam fuisse, capiendo facere ut prius.
6. proprie loquendo non esset concedendum quod aliquid esset vel esse posset causa alicuius talis privationis vel negationis.
7. verisimilius est mihi et probabilius quod Deus non possit facere mundum vel aliquod preteritum numquam fuisse quam oppositum.

Questio 39 - utrum Deus omnipotens possit facere quidquid non implicat contradictionem.

1. quodlibet possibile esse, quod non est nec esse potest Deus, potest facere.
2. aliqualiter potest aliqua res fieri qualiter non potest a Deo fieri.
3. aliquo modo Deus potest facere aliquam rem, qualiter modo non potest facere illam vel aliqualiter.
4. omnem rem que non est Deus potest Deus destruere, nulla re que non sit pars eius destructa.
5. qualitercumque sit possibile fieri aliquid qualiter fieri non sequitur agens esse imperfectum taliter et solum taliter potest Deus facere.
6. Deus non potest facere quidquid esse vel qualitercumque esse non implicat contradictionem.

Questio 40 - utrum quilibet teneatur velle talitercumque esse qualitercumque Deus vult esse.

1. quemlibet peccantem vult Deus peccare voluntate beneplaciti, beneplacitum capiendo communiter, et facit eum peccare et quod ipse peccet.
2. stant simul quod aliquis faciat aliquid omnino ut Deus vult eum facere tali voluntate beneplaciti, et tamen talis peccet.
3. quicumque peccat volendo conformat voluntatem suam divine voluntati, sic quod ipse vult sicut Deus vult eum velle.
4. stant simul quod Deus velit aliqualiter esse voluntate beneplaciti, et tamen quod viator non teneatur se conformare illi voluntati sed teneatur se difformare.
5. nullus potest licite velle oppositum illius ad quod Deus per aliquod signum ipsum voluerit obligare.
6. qualitercumque et solum taliter qualiter vult Deus hominem velle voluntate precepti vel consilii tenetur homo velle; patet, quia ad sola precepta vel consilia homo obligatur.